Bu Cumartesi gecesi de dışarı çıkmamamın birden fazla sebebi olmalı.

Her şeyden önce bozuk ağızlı, genel içinde özel eğilimli, kitap kurdu bir akıllı bıdık değilim - hiç de olmadım. Kaşlarımı kaldırıp ait olmamanın ne acılı bir süreç olduğundan hiç bahsetmedim. Çünkü değil. Yıllardır yaşıtlarım mutlu olmak için birbirinin aynı kaoslar yaratırken ben buna anlam veremedim.

İnsanların huzursuzluğu, yalnız kalmamaktan kaynaklanıyor bence. Kendini bilmeye, tartmaya zamanı olmadan ilgi görüyor çoğu. İlginin sonu belli. Bir yerden sonra zeki olmak da kurtaramıyor kimseyi sıradanlıktan. Hayatını etkili yöneteni görebiliyorum. Belki ben hastayım biraz, ama insanlar kesinlikle sıkıcı. Gerçi bahaneler mantıksız gelmiyor, "İyiliğin sonu yok".


 

Bugün Konuşanlar | Kollektif Beyin Boşaltma Saçmalama Saçmalatma Çarpma Çarpılma Çarpılama Alanı | 2007-2009 | Tüm Hakları Çamaşır Dolabının Çorap Çekmecesinde Saklıdır