fotorafların her biri, sırasıyla; babam, annem, ben, dila ve eylül tarafından; ve her bir şarkı o fotorafı çeken kişiye, o fotorafa, ya da fotorafa ait herhangi bir dinamiğe adanmıştır.
onun gözündeki eda orada kaldı. kuzeninin doğmasını beklerken hastane bahçesinde "merak eden, soran eda". blackbird benim ninnimdi.
bu fotorafın burda olmasının iki sebebi var. birincisi, o zamanlar bütün fotoraflarımı çeken kişinin babam olmsı dolayısıyla annemin "bunu ben çektim" diyebildiği tek fotorafım olması, diğeriyse, tabii ki, hayatımın en büyük ironisi oluşu.
10 yaşındaki ben'in elinden. aynı oda, aynı masa, aynı kapı...
(buraya koymayı düşündüğüm diğer resim ve müziklerin halka açık olmaması dolayısıyla böyleeğlenceli bişey çıktı ortaya)
saçlarıma ilk yeşiller düşmüşken. "supercalifragilisticexpialidocious" diyebilen tek kişiyim tanıdığım; bir de death var, neil ilk bizi tanıştırdığında.
çok yorgunduk.
büyüdük.
3 makbule:
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2. fotoğrafı tuttum. Hayır pedofil değilim. Benim de kreşe giderken seninle evlenicem diye sıkıştırdığım bi çocuk vardı, baş parmağını tam açamıyordu ve de çirkinimsiydi. Sonra bi de benle evlenmek isteyen ısrarcı bi çocuk vardı. O daha yakışıklıydı ama nefretle kaçıyordum o kadar üstüme geldiği için. Ne saçma şeyler ya rab. Bi mamanı falan ye, sonra düşünürsün bu konuyu derinlemesine.
buyumus insanlarin kucukluklerine asik olmak pedofili olmasa gerek, sonucta imkansiz bir ask oluyor di mi ama? hayalete ya da olmayan bir seye asik olma kapsaminda daze platonik oluyor bu durumda.
Daha çok hoş etkileşimi tuttuğum için pedofil değilim demiştim, neyse. Olmadığı biliniyor zaten, şaka da derler böylesine.