bugün can sıkıntısından pencereme oturmuş sokağımı seyrederken (kendimi bu şehre asla ait hissetmiyorum ama bu sokağı benimsiyorum, tüüüm parke taşlarıyla beraber) arkaya doğru gerinince yatağıma düştüm. türlü debelenmeler sonucunda baş aşağı yataktan sarkarken buldum kendimi.
şimdi çok gariptir ki ben bu şekilde uyandığımı bile bilirim. (evet çok deli uyurum) ama ilk defa bugün dikkatimi dürttü.
insan
tersten
dünyaya
bakıyor
ken
dünya çok komik
öyle böyle değil, kahkahalar atarken buldum kendimi. düşünsenize.. ters dönmüş.. bir dünya.. her gün rastlanan bir şey değil ne de olsa.
kapılar ters
dolaplar ters
kitaplık ters
duvardaki resimler, yazılar, fotoğraflar ters
saçların sarkıyor
sanırım kan beynimi rahatsız ettiğinden (yerçekimi diye bir şey var ya) kafamı kaldırdım. kahkahalarım sonlandı. ama olsun, ben dünyanın komik yanını görmüştüm. ben dünyanın o an^ını yakaladım! ben diyorum ki..
size de komik gelmiyor mu?
fotoğraf: http://www.flickr.com/photos/74895944@N00/2355715050/
cocuklugumdan beri yaparim. kafami asagiya sarkitip izlerim bulundugum yeri.
kimi zaman ofisteki koltuktan tepetaklak bakarim dunyaya, kimi zaman salonda ki kanepeden, her zaman da yatagimdan.
hatta avizeler yerden cikmi$ gibi gozukur, kapiyi acmak icin kolu yukari kaldirman gerekir, birde kapidan gecip gideceksen otuz santimlik duvari ziplaman gerekir...:)
tersim dünya olmuşken kapıdan geçip gitme deneyimim olmadı aslında (:
du$umde... belkide sende du$unde :)